Wat is kyfose?

De definitie: Onder een pathologische kyfose wordt verstaan een naar buiten convexe kromming in de wervelkolom. In de volksmond wordt dit een gebogen rug genoemd. Fysiologische kyfose komt op twee plaatsen op de wervelkolom voor - op de borstwervels en in het sacrale gebied.

Het is echter storend en pathologisch als het groter is in het gebied van de borstwervels, omdat de kromming van de wervelkolom tot aanzienlijke beperkingen kan leiden. Kyfose is het tegenovergestelde van lordose, die optreedt in de lumbale regio en een naar binnen gerichte kromming is. In de volksmond wordt de lordose een holle rug genoemd.

Mogelijke oorzaken van kyfose

Er zijn een handvol verschillende oorzaken voor de ontwikkeling en verschillende vormen van kyfose. Enerzijds kan het aangeboren zijn als misvorming in de vroege ontwikkelingsfase en anderzijds vormt het zich in de loop van het leven. Redenen voor de ontwikkeling zijn vaak een slechte houding bij het lopen en vooral bij het zitten. Omdat mensen - om evolutionaire redenen - niet gewend zijn om veel te zitten en weinig te bewegen, veroorzaakt dit houdingsafwijkingen die worden bevorderd door een overeenkomstige spierinsufficiëntie. Andere uitlokkende factoren zijn degeneratieve ziekten zoals de ziekte van Bechterew en osteoporose, trauma in het gebied van de wervelkolom of tumoren.

De symptomen van kyfose

De symptomen van kromming van de wervelkolom zijn meestal lange tijd niet bijzonder merkbaar. De kromming van de wervelkolom kan bij de persoon alleen geleidelijk merkbaar worden als deze ernstiger is. Een van de meest voorkomende symptomen die patiënten ervaren, is rugpijn. Door de verslapte spieren en scheve houding worden andere delen van het lichaam overbelast en ontstaat er pijn.

Er kunnen een aantal andere stoornissen zijn, vooral in het geval van ernstige kyfose, zoals ademhalingsmoeilijkheden, neurologische stoornissen, gevoelloosheid in ledematen of slaapstoornissen. Door de kromming is het ook mogelijk dat het ruggenmerg wordt beschadigd en andere organen worden aangetast als het ruggenmerg blijft toenemen.

De preventieve maatregelen

Als mogelijke vorm van preventie is het van belang om er al op jonge leeftijd voor te zorgen - bijvoorbeeld als ouder - dat kinderen niet te lang zitten, voldoende bewegen en sporten. Evenzo moet bij een kantoorbaan aandacht worden besteed aan de zithouding en aan regelmatige pauzes waarin het lichaam wordt bewogen.

De diagnose van een kromming van de wervelkolom

Vaak kan een arts kyfose diagnosticeren door de patiënt te vragen in een rechte hoek naar voren te buigen. Met de gebogen rug is te zien dat deze niet zoals gewoonlijk buigt, maar er verschijnt een bult. Bovendien kan een kyfose diagnostisch worden gediagnosticeerd door middel van beeldvormende methoden zoals een röntgenfoto, een CT of MRI. Dit is relevant om de mate van kromming van de wervelkolom te bepalen en om de betrokkenheid van andere organen te identificeren of uit te sluiten.

Conservatieve therapie

Afhankelijk van de mate van stoornis is de behandeling anders. Eerst en vooral is er echter bijna altijd conservatieve therapie, die bedoeld is om de kromming van de wervelkolom recht te trekken en het spiertekort tegen te gaan met behulp van speciale rugorthesen en speciale fysiotherapie. Het doel van de gymnastische oefeningen is het versterken en balanceren van de rugspieren. De kromming van de wervelkolom wordt in de loop der jaren regelmatig gecontroleerd en het algemene verloop van de ziekte wordt gecontroleerd om achteruitgang te voorkomen.

Chirurgische ingreep

In ernstige gevallen, waarbij de kromming al verder is dan 65°, of er ondanks conservatieve therapie verdere verslechtering is, wordt een operatie aanbevolen. Een van de mogelijke operaties heet DDS (dorsal distraction spondylodesis – posterior straightening stabilization), waarbij minimaal invasieve schroeven aan beide zijden onder röntgencontrole in meerdere wervellichamen worden gestoken en vervolgens twee staafjes worden ingebracht waarover het strekken (distractie) vindt plaats.