Wervelkanaalstenose of vernauwing van het wervelkanaal

Bij wervelkanaalstenose, ook wel wervelkanaalvernauwing genoemd, zijn vaak verschillende anatomische structuren betrokken die samen de wand van het wervelkanaal vormen: door degeneratieve veranderingen in wervelgewrichten, ligamenten en tussenwervelschijven vernauwt het wervelkanaal en vaak ook de benige zenuwuitgangsopeningen (foramen). Een directe vernauwing treedt op wanneer een beschadigde tussenwervelschijf naar achteren uitstulpt of uitsteekt.

Bij uitgesproken tekenen van slijtage aan de wervelgewrichten vormen zich benige uitsteeksels (spondylofyten), die vervolgens zowel het wervelkanaal als de zenuwuitgangsopeningen vernauwen. Een andere oorzaak is een abnormale verdikking van de ligamenten tussen de wervels die de wervelkolom stabiliseren (ligamentum flavum). Alle degeneratieve veranderingen hebben tot gevolg dat de ruimte voor de zenuwen die in het wervelkanaal lopen in de loop van de tijd steeds smaller wordt totdat ze letterlijk worden samengedrukt.

Wat veroorzaakt wervelkanaalstenose?

Wervelkanaalstenose / vernauwing van het wervelkanaal is tot op zekere hoogte een typisch verouderingsverschijnsel van de wervelkolom; Vele jaren van onjuiste of overmatige belasting, zoals het veelvuldig dragen van zware voorwerpen en andere activiteiten die de rug belasten, bevorderen de ontwikkeling van vernauwing van het wervelkanaal. Meestal verschijnen de symptomen bij actieve patiënten rond de leeftijd van 50 jaar.

Als er niet therapeutisch wordt ingegrepen, bestaat het risico op zenuwfalen!

Veel voorkomende symptomen geassocieerd met stenose van het wervelkanaal

• Rugpijn uitstralend naar het been
• Ernstig ongemak bij het lopen van langere afstanden
  Soms geen 100 meter meer zonder een langere pauze
• Gevoelloosheid in de billen en/of benen
• Verergering van pijn in gestrekte houding
• Uw pijn wordt verlicht door voorover te buigen of te gaan zitten

Zorgvuldige diagnose van wervelkanaalstenose is een voorwaarde voor een succesvolle behandeling

Welke procedure in individuele gevallen zinvol is, hangt af van de diagnose. Hoewel de beschrijving van de symptomen meestal de weg wijst, kan duidelijkheid vaak alleen worden verkregen door beeldvormingsprocedures zoals computer- of magnetische resonantiebeeldvorming. Het is belangrijk om de mate van schade aan de wervelkolom te kennen en om te weten hoeveel segmenten door de vernauwing worden beïnvloed. Ook is het van belang vast te stellen of er al sprake is van instabiliteit in de wervelkolom, of en in welke mate benige uitgroeiingen operatief verwijderd moeten worden, of dat de gewenste verlichting kan worden bereikt door bijvoorbeeld het gebruik van een implantaat.

In principe kan elk deel van de wervelkolom worden aangetast door een vernauwing; verreweg het meest aangetaste gebied is de lumbale wervelkolom.

Hoe wordt spinale stenose behandeld?

Conservatieve behandeling

Bij lichte klachten kan het helpen om consequent uw rug rust te geven en de pijn te behandelen met medicijnen. Een fysiotherapeutisch programma onder professionele begeleiding is aan te raden om de rug- en buikspieren te versterken; begeleidende warmtebehandelingen, elektrotherapie en manuele therapie kunnen verlichting geven. Soms kunnen ook injecties met lokale anesthetica en cortisonpreparaten naast de vernauwde zenuwwortel (periradiculaire infiltratie) geïndiceerd zijn. In de vakhandel zijn speciale gordels en korsetten verkrijgbaar die het aangetaste deel van de wervelkolom in een gunstigere kromming brengen en zo ook helpen de symptomen te verminderen.

Chirurgische behandeling zonder VERSTIJVING

Als de klachten en neurologische symptomen niet met conservatieve maatregelen onder controle kunnen worden gehouden, is een chirurgische behandeling noodzakelijk, waarbij het wervelkanaal operatief wordt verwijd door middel van gerichte verlichtingsmaatregelen, zoals het verwijderen van knellende structuren, zodat de aangetaste zenuwen weer vrij komen.

Microscopische decompressie

Endoscopische decompressie bij stenose

Als er alleen een vernauwing van het zenuwuitgangsgat is (foramenstenose), bestaat de mogelijkheid van endoscopische decompressie (expansie) met aanvullend gebruik van een laser. Hier worden, onder endoscopische controle en zichtbaarheid, de structuren die het zenuwgat vernauwen op een bijzonder zachte manier verwijderd, waardoor de druk op de zenuw wordt verlicht.
Deze procedure mag alleen worden uitgevoerd door een zeer ervaren en bekwame wervelkolomchirurg.

Dit is een minimaal invasieve ingreep die onder plaatselijke verdoving kan worden uitgevoerd!

!!! Het succes is grotendeels afhankelijk van de ervaring van de operator !!!

Endoscopische decompressie

Operationele expansie door middel van afstandhouders

In zeer zeldzame gevallen kan het voldoende zijn om het vernauwde wervelkanaal (wervelkanaalstenose) te verwijden met behulp van speciale implantaten die tussen de processus spinosus van twee aangrenzende wervellichamen worden ingebracht. Deze spacers (spreiders) duwen de processus spinosus letterlijk uit elkaar en zorgen zo voor de gewenste ontlasting van het vernauwde wervelkanaal.

De procedure duurt ongeveer 30 minuten en wordt over het algemeen uitgevoerd onder algehele narcose. Direct daarna voelen de patiënten meestal een significante vermindering van de symptomen. De dag na de operatie kan de patiënt opstaan; het dragen van een lendensteungordel gedurende vier weken beschermt tegen verkeerde bewegingen. Werken aan een bureau kan na twee tot drie weken, fysiek zware werkzaamheden zijn na zes weken weer mogelijk.